امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) گریۀ اهل کوفه بر امام حسین(ع) را تقبیح کردند
.
گاهی حتی گریۀ بر امام حسین(ع) هم قابل تقبیح شدن است
.
وقتی کاروان اسرای کربلا به کوفه رسید، اهل کوفه جمع شدند و شروع کردند به گریه و زاری کردن.
امام سجاد(ع) در آن حال بیماری با صدای ضعیفی فرمود: اگر اینها گریه می‌کنند،
پس چه کسی غیر از اینها مردان ما را کشته است؟!
؛ فَقَالَ زَیْنُ الْعَابِدِینَ ع بِصَوْتٍ ضَئِیلٍ وَ قَدْ نَهَکَتْهُ الْعِلَّةُ: إِنَّ هَؤُلَاءِ یَبْکُونَ، فَمَنْ قَتَلَنَا غَیْرَهُمْ؟»(احتجاج/2/304)
یعنی حضرت، گریۀ آنها را تحقیر و تقبیح کردند.
حضرت زینب(س) نیز در خطبۀ خود گریۀ مردم کوفه بر حسین(ع) را تقبیح کرد و فرمود:
«ای مردمی که اهل نیرنگ و بی‌وفایی هستید و
کسی را که انتظار یاری از شما دارد، نامردانه تنها می‌گذارید،
هیچ‌وقت اشک چشم‌تان خشک نشود و هیچ وقت آه سوزناک غم و اندوه از سینۀ شما خارج نشود؛
یَا أَهْلَ الْکُوفَةِ یَا أَهْلَ الْخَتْلِ وَ الْغَدْرِ وَ الْخَذْلِ أَلَا فَلَا رَقَأَتِ الْعَبْرَةُ وَ لَا هَدَأَتِ الزَّفْرَة»(احتجاج/2/304 و امالی طوسی/92)
و فرمود: «آیا برای برادر من گریه می‌کنید؟
بله گریه کنید، شما باید زیاد گریه کنید،
شما سزاوار گریه کردن هستید، پس زیاد گریه کنید و کم بخندید؛
أَ تَبْکُونَ أَخِی؟ أَجَلْ وَ اللَّهِ فَابْکُوا، فَإِنَّکُمْ أَحْرَى بِالْبُکَاءِ، فَابْکُوا کَثِیراً وَ اضْحَکُوا قَلِیلًا»(همان)
یعنی حضرت زینب(س) با این کلمات، در واقع گریه‌های #مردم_کوفه را تحقیر کرد.
وقتی امام سجاد(ع) و حضرت زینب(س) نه تنها از گریۀ اهل کوفه بر امام حسین(ع) تقدیر نکردند، بلکه به شدت آن را تقبیح هم کردند، پس می‌توان گفت:
گاهی حتی گریۀ بر امام حسین(ع) هم قابل تقبیح است.
استاد پناهیان
